Wydziedziczenie jest instytucją prawa cywilnego, która bezpośrednio służy ochronie interesów spadkodawcy oraz osób dziedziczących. Bardzo często błędnie przyjmuje się, że osoba pominięta w testamencie automatycznie jest wydziedziczona - nie jest to prawdą. Samo pominięcie w testamencie nie pozbawia bowiem jeszcze prawa do zachowku! W praktyce spadkodawca musi zatem w sposób szczególnie staranny zabezpieczyć swoje interesy, jeśli nie chce aby dana osoba miała jakiekolwiek prawo do podlegających dziedziczeniu składników majątkowych. Należy jeszcze raz podkreślić, że osoba wydziedziczona traci prawo do zachowku - a zatem pozbawiona jest całkowicie prawa do korzystania zdzielonej masy spadkowej. Analizując instytucję wydziedziczenia należy podkreślić, że nie ma ono charakteru dowolnego, oznacza to że aby spadkodawca mógł skutecznie wydziedziczyć konkretną osobę, muszą zostać spełnione konkretne, określone prawem, przesłanki. Wydziedziczyć można zatem osobę, która w sposób uporczywy i wbrew woli spadkodawcy postępuje sprzecznie z ogólnie przyjętymi zasadami współżycia społecznego.  Przy czym przesłanka ta jest spełniona, jeśli dana osoba postępuje niewłaściwie w sposób nagminny i wbrew naciskom czy prośbom spadkodawcy (np. jest przestępcą, nie stroni od nałogów, uchyla się od pracy itp.). Ponadto wydziedziczeniu podlegać może osoba, która dopuściła się wobec spadkodawcy bądź najbliższej mu osoby umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu bądź wolności czy obrazy czci, a także osoba, która w sposób uporczywy nie dopełnia swoich obowiązków względem spadkodawcy (np. nie utrzymuje kontaktów bądź nie pomaga w czasie choroby, poważnych problemów itp).
Na zakończenie warto wspomnieć, że osobę skutecznie wydziedziczoną, traktuje się tak, jakby nie dożyła ona otwarcia spadku. Osoba wydziedziczona nie uczestniczy zatem w podziale majątku.