Zasady, tryb przyznawania oraz ustalania wysokości dodatków mieszkaniowych reguluje Ustawa o dodatkach mieszkaniowych z dnia 21 czerwca 2001r. (Dz.U. Nr 71, poz. 734). Obowiązujące przepisy w sposób wyczerpujący regulują kategorie osób, które mogą ubiegać się o przyznanie takiego dodatku, należą do nich:
- najemca i podnajemca lokalu mieszkalnego,
- osoba posiadająca spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego,
- osoba posiadająca własnościowe prawo do lokalu spółdzielczego, bądź jest właścicielem samodzielnego lokalu mieszkalnego,
- osoba posiadająca tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego i ponosząca w związku z tym wydatki,
- osoba zajmująca lokal mieszkalny bez tytułu prawnego i oczekująca na lokal zamienny albo socjalny.
Kolejnym istotnym warunkiem (obok formy posiadania lokalu mieszkalnego), który musi zostać spełniony w przypadku ubiegania się o dodatek mieszkaniowy, jest kryterium dochodowe. Dodatek mieszkaniowy przysługuje bowiem, jeśli dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego nie przekracza 175 % kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie domowym – jednoosobowym oraz 125% tej kwoty w gospodarstwie domowym wieloosobowym. Należy jednocześnie podkreślić, że dochód obejmuje wszelkie przychody po odliczeniu kosztów ich uzyskania oraz składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe (co do zasady dochód nie obejmuje świadczeń o charakterze pomocowym np. dodatku z tytułu urodzenia dziecka, okresowych zasiłków z pomocy społecznej czy pomocy materialnej dla uczniów itp.).
Na zakończenie warto wspomnieć, że w myśl Ustawy o dodatkach mieszkaniowych przez gospodarstwo domowe należy rozumieć gospodarstwo prowadzone przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy i samodzielnie zajmującą lokal mieszkalny bądź też gospodarstwo prowadzone przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy wspólnie ze współmałżonkiem i innym osobami zamieszkującymi lokal na stałe.
Hanna Bukowska LL.M.